'Eg fann upp nýtt orð í morgun ..Fréttaskítur... er það ekki ágætt þegar fréttirnar eru rætnar og leiðnlegar. Sem betur fer eru þær það nú yfirleitt ekki. Bara misgóðar eða slæmar. það er búið að vera svona veður sem ég hafði í gamla daga mjög gaman af að vera að darka úti í, helst frekar illa klædd til að sjá mætti hversu mikið hraustleikakvendi ég væri, verða snjóug og blaut upp fyrir haus. Nú er af sú tíð en mér þykir gaman að prófa að keyra snjóskafla og þá helst þar sem enginn hefur farið og gera ný för í snjóinn mér tókst að fara hér um staðinn núna einhvern morguninn þegar ég var búin að fara með Brynjar í leikskólann og gera ný för út um allt, búa til áttur á kaupfélagsplaninu og upp hjá félagsheimili. Ekki sá ég eftir bensíninu í þetta en það hvarflaði að mér að einhverjum myndi nú þykja nær að gera eitthvað gagnlegra og gáfulegra. Snjókarlar og kerlingar eru mér ofviða ég get ekki lyft efripörtum þeirra upp.. það væri náttúrlega hægt að hafa bara eina kúlu með haus.
Merkilegt að svona gáfnaljósi skuli ekki hafa dottið það í hug fyrr....Þau voru reyndar alltaf tvær kúlur og haus í gamla daga.. Og dettur mér þá í hug saga ....
Þegar ég var í barnaskóla í Stóra-Fjarðarhorni í den gamle tid, þá var kennt í fundarhúsinu. Þar var stóreflis kolaofn og var húsinu skipt í tvennt með þili og kennt í fremripartinum. Fyrst þegar ég fór í skóla var Þorkell Hjaltason kennari. það var góður kall, hann kenndi mér það sem var hægt að koma inn í hausinn á mér í stærðfræði, mér fannst hún reyndar afspyrnu leiðinleg en annað í skólanum skemmtilegt. Svo potaði hann með blýanti í bakið á mér og sagði "sittu nú bein 'Asdís mín " Eg hef nú samt alla tíð verið gjörn á að setjast og síga saman í hrúgu.Svo voru
teiknitímar sem voru mjög vinsælir. Þorkell átti ógrynni af fallegum myndum sem við máttum draga upp og lita. Þegar ólæti og fíflagangur keyrði fram úr hófi þá var hann vanur að skipta liðinu í tvennt ,Strákar í eitt hornið og stelpur í annað og síðan áttum við að syngja "Ísland ögrum skorið" til skiptis og vita hvor hópurinn gæti sungið hærra. og þarna beljaði hver sem betur gat þar til mesti móðurinn var úr mannskapnum og allir settust stilltir og þreyttir í sín sæti.
Næsti kennari var Torfi Guðbrandsson Það var alveg einstaklega gaman að læra landafræði hjá Torfa fannst mér . það var ferðast á kortinu um 'Island þvert og endilangt, út um alla Evrópu og fleira. Hann kenndi okkur líka alla gömlu útileikina og sá um að enginn væri hafður útundan. Eitt sinn tókst okkur þó að stelast og fremja hrekkjabragð í hádegi, Þannih var háttað að það var ekkert salerni í skólanum en fínasti útikamar algjör listasmíð eftir Hjört á Undralandi. Og þá er ég komin að snjókúlunum aftur. 'Iskrandi af kæti fór hópurinn sem borðaði nestið sitt í skólanum og velti saman snjókúlu sem er í minningunni risastór og tókst að koma henni fyrir dyrnar á kamrinum. Þeir sem ekki voru í hópnum klöguðu náttúrlega athæfið.
Torfi varð ævareiður og fannst þetta ekkert fyndið, það var gerð út lúpuleg herdeild til að eyðileggja kúluna , meðan hinir horfðu hlakkandi á...Það hefði nú kannske farið gamanið af ef einhver hefði þurft á meðan að flýta sér þarna inn.
Hjörtur smíðaði fleiri svona kamra , verst að þeir skuli ekki vera ennþá til fyrir litlar útihátíðir oþh. Ef einhver á mynd!!!