Nú er vetur í fyrsta skipti í langan tíma svona ekta ..kalt og dálítill skafrenningur og norðan átt annars ekkert hvasst, ekki vont veður en mig langar ekki beint að vera úti.
Lukkudýrið er innipúki á sunnudögum.
Svo er sunnudagsmorgunn og þeir geta verið ótrúlega leiðinlegir, enginn á ferð á götunum , fólk er að sofa lengi og slökkt í gluggum húsa, einhverjir búnir að slökkva á ljósaseríum jólanna, og það er einhvernveginn eitthvað í sambandi við þessa sunnudagsmorgna sem kemur mér til að finnast að ég ætti endilega að hafa einhvern til að tala við annan en hundleiðinlega sjálfa mig, Þetta hefur reyndar alla tíð verið svona hvað mig snertir... þessi sunnudagsmorgnafýla.
Mánudagarnir eru bestir allt í gang ,spennandi að fara á fætur, og allir á fleygiferð fara í skólana ,vinnuna, verslanir opnar, þar hitti ég fólk, Fer að vinna í einhverju skemmtilegu og þannig.
Ég hef aldrei hitt neinn sem finnst þetta líka..Þe.e.a.s. að sunnudagar séu gjörsamlega tilgangslausir eins og mér finnst.... nema maður geti farið eitthvað....á skíði ,í pikknikk, fjallgöngu eða fjöruferð eða bara farið eitthvað...helst með nesti....
Nú er næst að fá sér bleksterkt expressokaffi og raða svo jóladóti ofan í plastkassa með loki...